آیا می دانی که هیچ وقت همه از تو خوشنود نمی شوند؟

زیرا توقع ها و انتظار ها گوناگون و سلیقه ها متفاوت است و

میزان آگاهی ها یکسان نیست.

رشد فکری و سیاسی اشخاص کم و زیاد است.

گاهی خشنود نگه داشتن یک دوست، دوست دیگری را

می رنجاند.      

گاهی خشنود ساختن مردم، خدا را ناخشنود می کند.

گاهی جلب رضای خدا، موجب نارضایی مردم می شود.

گاهی پسند خدا و پسند خود، باهم معارضند.

گاهی خواسته دین با خواهش دل، یکی نیست.

این جا چه باید کرد؟   

اگر ملاک داشتیه باشی و تقوا هم چراغ راهت باشد، کار آسانی است و آن رضایت خدا را در نظر داشتن در هر کاری است؛ چرا که او یگانه است و می توان رضایت او را جلب نمود، اما رضایت همگان را نمی توان جلب کرد. رضایت خدا موجب رضایت و محبت دیگران خواهد شد؛ بر خلاف خشنودی دیگران که گاهی با خشم و غضب خداوند همراه است.

اگر معیار الهی نداشته باشی، باید همیشه در میان تضاد ها، سرگردان بمانی.

منبع:

برای ریحانه/محمود اکبری/ص122-123