مثلی است که در آن آمده است: شخصی،  خاری بر سر راه مردم کاشته بود. به او می گفتند:

بیا این خار را بکن!آن مرد گفت : دیر نمی شود ،و هر بار که به او می گفتند،

میگفت ،دیر نمی شود و وعده ی آینده را میداد.

خار، رشد می کرد و ریشه می دوانید و تنه اش کلفت تر میشد.

خار کن هم ،سال به سال پیر تر می شد. و از نیرو یش کاسته می شد.

وی وقتی که خواست خار را بکند  نتوانست،هد چه زور زد ، درخت از ریشه در نیامد.

زمان توبه نیز بعد از انجام هر گناه است.

اگرگناه بماند،ریشه میدواندو گاهی غیر قابل جبران است.

منبع:

همان/ص391