اضطراب و دلهره  هوشنگ را رهانمی کرد! می گفت :"می دو نم نمی شه. می دونم  قبولم نمی کنن؛ با این شغلی که من دارم کسی به من دختر نمی ده “گفتیم: توکل به خدا. آقا محمد مثل

بقیه فکر نمی کنه. شب که رفتیم خانه شان، روبه محمد (برادر عروس)کردم وگفتم:"کسی که قبلا درباره اش صحبت کرده بودم همین آقا هوشنگ خودمونه. همونی که توی کار گاه پادویی

می کنه. “محمد گفت: هر کی  می خواد باشه؛ فقط ایمان داشته باشه، خاطر خواه زن و بچه ش هم باشه، برامون کافیه …..

منبع :

کتا بخانه اینتر نتی سایت تبیان ،کتاب جوان کوه با شکوه