امام جواد(علیه السلام) می فرمایند:

هرگاه دونفر را مقایسه کنیم آنکه ادبش بیشتر باشد نزد خدا برتر است،

سوال شد یابن رسول الله(صلی الله علیه واله وسلم) ادب با مردم را می دانیم و برتری آن برایمان واضح است اما ادب با خدا چگونه است؟

امام(علیه السلام)فرمودند:قران را تلاوت کند آنگونه که نازل شده است، احادیث ما را روایت کند آن طور که ما گفته ایم و خدا را بخواند بدون اینکه از خدا طلبکار باشد(و خود را مدیون خداوند بداند) و روایت شده است خداوند متعال در بعضی کتاب های آسمانی اش می فرماید:

ای بنده من آیا سزاوار است وقتی بامن سخن می گویی به چپ و راست نگاه کنی در حالی که اگر بنده ای مثل خودت با تو سخن بگویدو اینگونه رفتار کند رهایش میکنی.

بنده من آیا این ادب است که وقتی با برادرت سخن گویی به او توجه کنی و چقدر ادب را رعایت نمائی اما با من اینگونه نباشی پس چه بد بنده ای باشد.

ادب حضرت ایوب(علیه السلام)

حضرت ایوب از روی ادب عرضه می دارد «ربه انی مسنی الضر و انت ارحم الراحمین» خدایا بلا و مشکلات به من روی آورده است و تو بخشنده ترین بخشندگانی. حضرت ایوب در این جمله از دو جهت ادب ورزیده است.

الف: نگفت:«انک امسستنی بالضر» خدایا تو مرا گرفتار بلا کرده ای (بلکه گفت بلا به من روی آوره است)

ب: نگفت ارحمنی،خدایا به من رحم کن بلکه به صورت کنایه گفت: خدایا تو بخشنده ترین بخشندگانی

و اینکه، اینگونه به صورت کنایه فرمود از این جهت بود که خواست مقام و مرتبه صبر در بلا را حفظ کرده باشد.

منبع:

برگرفته از کتاب صراط سلوک«رهنمود های اخلاقی-عرفانی و خاطراتی از حضرت استاد علامه حسن زاده آملی»/

نوشته علی محیطی/ص74و75