تنها دعايى كه بر هر مسلمانى واجب است كه آن را در واجب‏ترين اعمال خود - نماز - روزى ده مرتبه بگويد، دعاى «اهدنا الصّراط المستقيم» است؛ بنابراين، درخواست هدايت به راه مستقيم، مهم‏ترين دعاست.
آرى، در مقابل راههاى متعدّدى كه در برابر انسان قرار دارد، (راه هوسهاى خود و ديگران، راه وسوسه‏هاى شيطان، راه نياكان و پيشينيان، راه طاغوت‏ها، راه توقّعات و انتظارات اين و آن و راه خدا و اولياى او) انسان هر لحظه و براى هر چيزى بايد از خدا استمداد جويد كه او را به راه مستقيم هدايت كند.
راه مستقيم راه خدا و اولياى خداوند و بندگان مخلص خداست.
براى اطمينان به راه خدا، بايد پيرو و دنباله‏رو اولياى خدا باشيم، چنانكه در زيارت جامعه مى‏خوانيم: هركس به شما (اهل بيت) متوسّل شد، به خدا متوسّل شده است. «مَن اعتصم بكم فقد اعتصَم باللّه» و در قرآن مى‏خوانيم: هركس به خدا متوسّل شد به راه مستقيم هدايت شده است. «و من يعتصم باللّه فقد هُدِىَ الى صراط مستقيم»( آل عمران، 101.)
در روايات، راه مستقيم، راه توحيد، قرآن و فطرت سالم، معرفى شده است.(تفسير نور، ج 1، ص 30.)
شكّى نيست كه تقاضاى راه مستقيم حتى بر اولياى خدا نيز لازم است؛ زيرا اولاً؛ ماندگارى در راه مستقيم، غير از پيدا كردن راه مستقيم است. چه بسيار افرادى كه به راه مستقيم هدايت مى‏شوند؛ ولى پايدار نمى‏مانند؛ يعنى بعد از ايمان، منحرف مى‏شوند. «آمنوا ثمّ كفروا…»(نساء، 137.)
ثانياً؛ هدايت شدن نيز درجات و مراحلى دارد، همان‏گونه كه نور ضعيف و قوى دارد، بنابراين افراد هدايت شده، بايد به فكر هدايت برتر و بيشتر باشند. «زادهم هُدى»(محمّد، 17)
ثالثاً؛ ممكن است افرادى در بعضى امور در راه مستقيم باشند؛ ولى نسبت به مواردى در راه نباشند و لذا بايد براى رسيدن به جامعيت راه مستقيم از خداوند كمك بخواهيم. مثلاً؛ انتخاب شغل، دوست، رشته تحصيلى، همسر، عقايد، عمل، اخلاق، رهبر، نماينده، چگونگى در آمد و مصرف آن، ستايش، انتقاد، محبت، قهر، صلح، جنگ، خوردن، قضاوت، انفاق، عبادت، اقتصاد، سياست، روابط و در همه امور بدون الگوى صحيح و كامل نيست؛ لذا انسان نياز به الگوى كامل و بدون نقص دارد كه همان انبيا و اوصيا هستند.

منبع:

http://www.tarvijequran.ir/page.php?pg=showquestions&id=202&lang=fa