هر كس سوره‌‏اى از قرآن را فراموش كند، آن سوره (در بهشت) به صورتى زيبا و درجه‏‌اى رفيع در برابرش مجسّم مى‏‌شود.

مَن نَسِيَ سُورَةً مِن القرآنِ مُثِّلَت لَهُ في صُورَةٍ حَسَنةٍ ودَرَجةٍ رَفيعَةٍ، فإذا رَآها قالَ: من أنتِ؟ ما أحسَنَكِ! لَيتَكِ لي! فتقولُ: أما تَعرِفُني؟ أنا سُورَةُ كذا وكذا، لو لم تَنسَني لَرَفَعتُكَ إلى هذا المَكانِ.

امام جعفر صادق عليه‌السلام فرمودند:
هر كس سوره‌‏اى از قرآن را فراموش كند، آن سوره (در بهشت) به صورتى زيبا و درجه‏‌اى رفيع در برابرش مجسّم مى‏ شود و چون او را ببيند، گويد: تو كيستى؟ چقدر زيبايى! كاش از آنِ من بودى. جواب دهد: مرا نمى‏‌شناسى؟ من فلان و بهمان سوره هستم. اگر مرا فراموش نكرده بودى، تو را به اين مكان بالا مى‏‌آوردم.

منبع:

«ثواب الأعمال،جلد1، صفحه 283 »