شهید نواب صفوی دستور داده بود که برادران ما ظهر که شد، هر جا که بودند، اذان بگویند. ایشان می گفتند: وقت اذان، صدای الله اکبر باید توی تمام شهر ها و کوچه ها و خیابان های ایران بلند بشه.

در یکی از جلسات این موضوع را خاطر نشان کرد، سپس یکی را بلند کرد و گفت: شما اذان می گین ؟  او گفت: خیر آقا    فرمودند چرا؟    گفت: روم نمیشه    آقا پرسیدند: 

یه سوال ازت دارم . شما چی میفروشین ؟   گفت: خیار ، بادمجان ، وکدو و…    داد هم میزنی    او گفت: بله آقا  «آقا به او گفت: میشه یکی از اون فریاد هارا اینجا بزنی ؟»

گفت نه آقا روم نمیشه    آقا پرسیدند چرا؟     گفت: «آخه آقا من اینجا جنسی ندارم، سر کادم جنس هست که من داد میزنم. مثلا خیار یه قرون، اما اینجا که چیزی ندارم

که براش داد بزنم.» 

در این موقع آقا گفتند: آها! پس بگو من دین ندارم. یه جوونی با این هیبت و توانایی و قدرت، خجالت میکشه فریاد بزنه الله اکبر، اشهد ان لا اله الله، خجالت میکشه بگه ای

پرندگان، ای چرندگان، ای آسمان، ای زمین، من شهادت می دم که خدا از همه بالا تره.

اون وقت خجالت نمی کشی با این همه عظمت و بزرگی، داد می زنی خیار یه قرون ؟ می بینی خودت رو چقدر پایین آوردی و موقع اذان گفتن، چطور خودت را بالا می بری؟

وقتی فریاد می زنی الله اکبر، می کوبی بر فرق هر چی غیر خداست.» 

منبع:

خاطراتی از شهید نواب صفوی، یاران ناب 2 ، چاپ سوم، ص41