همیشه ذکر می گفت.

می رفت کتاب بردارد در همین کوتاهی زمان ذکر می گفت.

در خانه بیشتر ذکر” یاهادی” و ” یاالله” می گفت.

گاهی هم چشمانش را بسته و” یاستار” می گفت.

وقتی می خواست جایی برود، یا به دیدن کسی برود هم “ یاستار” می گفت.

بعد ارز رکوع و سجود نمازش”یاالله ” می گفت.

منبع:

العبد/ خاطرات محمد تقی بهجت(ره)