هشام بن احمر می گوید : به همراه امام صادق (علیه السلام) سوار بر چهار پا در اطراف مدینه حرکت می کردیم. ناگهان ایشان پاهایش را جمع کرد و خود رتا به زمین انداخت وبه سجده رفت و مدت طولانی را در سجده باقی ماند . سپس سر از سجده بلند نمود و دوباره سوتر چهار پا شد . به ایشان عرضه داشتم :«فدایت شوم!چقدر طولانی سجده نمودی!»ایشان فرمود:«همانا نعمتی را که خداوند به من ارزانی نموده بود ، به خاطر اوردم و خواستم که سپاس پروردگارم را به جای آورم.»

منبع:

کافی /ج2/ص98