این جمعه هم گذشت...تو آقا نیامدی...

بدانیم مولایمان کجاست؟….

شاید هم اکنون در بیابانی است و سر به سجده اشک می ریزد و مارا دعا می کند…

شاید چون علی (علیه السلام) انقدر بی کسه آقا…سرش را در چاه کرده و با چاه درد و دل می کند…

شاید هم اکنون در کربلاست در بین الحرمین… نگاهی به پرچم سقا می کند و از آن طرف نگاهی به سیدالشهداء…

اما این را می دانم! که نزد ما نیست…می دانی چرا؟

چون خودمان نخواستیم، چون لیاقت می خواهد داشتنش، شاید ما هنوز کوفی مانده اییم…بیاید انتظارمان را با کمیل و ندبه خواندن نشان دهیم نماز را اول وقت بخوانیم، چرا که نماز گفت و گوی راز است و برآوردن نیاز…راز صحبت کردن با هم نشینی که در صحبتش ملالی نیست.

بیقرار توام و در دل تنگم گله هاست…        آه بی تاب شدن عادت کم حوصله هاست

مثل عکس رخ مهتاب، که افتاده در آب      در دلم هستی وبین من و تو فاصله هاست

بی تو هر روز مرا بیم فرو ریختن است       مثل شهری که به روی گسل زلزله هاست

باز می پرسمت از مسئله دوری و عشق       تو سکوت میکنی و سکوت تو

                         جواب همه ی مسئله هاست.

 

                                            تعجیل در فرج قطب عالم امکان حضرت صاحب الزمان روحی وارواحنا له الفداء

                                                                                                      گناه نکنید

منبع: دلنوشته یکی از طلاب حوزه علمیه کوثر(س)

 

 

هیچ نظری هنوز ثبت نشده است
نظر دهید

آدرس پست الکترونیک شما در این سایت آشکار نخواهد شد.

URL شما نمایش داده خواهد شد.
بدعالی
This is a captcha-picture. It is used to prevent mass-access by robots.