آیة الله مجتهد تهرانی در مجلسی فرمودند:
آیة الله حج مرتضی زاهد(که اعجوبه ای بود در تخلق به عرفان نظری و عملی و تقید خاص نسبت به امور شرعی و رعایت حال دیگران و مخصوصا خانواده شان)، شبی دیر وقت به منزل آمد، چون دیر وقت بود فکر کرد که اگر در بزند همسرش از خواب بیدار می شود و لذا تصمیم گرفت برای رعایت حال همسرش دق الباب نکند وپشت در منزل بنشیند تا صبح بشود! و همان جا داخل کوچه نشست.در همان لحظه همسرش در خواب دید که حضرت وی عصر(عج الله) تشریف فرما شدند و به او فرمودند:برخیز و در را باز کن که شیخ مرتضی پشت در است!او بر خاست ودر را گشود،دید شیخ بزرگوار کنار کوچه نشسته است. گفت آقا! چرا در نزدید و در کوچه نشستید؟ فرمود: ترسیدم شما از خواب بیدار شوید و نخواستم مزاحمت برای شما ایجاد کنم.
(شیخ مرتضی چه جایگاهی داشت که حضرت کنار کوچه خوابیدن او را بر نمی تابید! و همسر مکرمه اش چه فضیلتی داشت که توفیق تشرف به محضر نورانی عزیز خدا را ولو در عالم رویا – کسب نمود!