حضرت حسین بن علی (علیه السلام) چون به نماز می ایستاد می گفت:

بار خدایا، من غریب مملکتم،افتاده در چاه معصیتم،غرق شده دردریای محنتم،

درد دارم و نمی دانم، یامیدانم و خوردن نمی توانم، نه روی آنکه نومید شوم، نه زهره آنکه فراتر آیم!

  گر در خور آن نیم که رویت بینیم          باری بر سر کوی تو قربانم کن

منبع:حکایت و لطایف/سلیمان روحانی،ص25