یکی از ویژگیهای مرحوم علامه طباطبایی دائم الذکر بودن ایشان بود حتی نقل شده است:

در اواخر عمر که دچار کسالت شدید و عصبی بودند حتی نزدیکان را نمی شناختن و از خورد و خوراک غافل بودند یعنی اگر لیوان آب یا ظرف غذا را به دستش می دادند تا نمی گفتند ،بخور ،نمی خورد ولی در همان حال ذکر می گفتند و به یاد خدا بود و گویی در عالم دیگر است .در لحظات آخر عمرش یکی از شاگردان خصوصی علامه میگوید :از ایشان پرسیدم چه کنم در نماز به یاد خدا باشم و حضور قلب داشته باشم ؟برای شنیدن بیانات استاد ،گوشم را نزدیک دهانش بردم . چند بار فرموند :توجه ،مراقبه توجه ،مراقبه به یاد خدا باش و خدا را فراموش نکن ..

منبع:

جرعه های جانبخش /ص355