از امام صادق (علیه السلام )روایتی به این مضمون وارد شده:

«من بعد از غذا انگشتان خود را می لیسم :اما می ترسم خادمم مرا در این حالت ببیند و پیش خود فکر کند که این کارم از روی حرص من به عذا ست کدر حالی که این گونه نیست »

امام صادق (علیه السلام )در ادامه این روایت ،علت کار خود را چنین ذکر می فرمایند.

«در گذشته ،مردمی زندگی می کردند که دارای چشمه سارها  ونعمات فراوان بودند :به طوری که از مغز و جوانه گندم برای خود نان درست می کردند. آن ها به سبب وفور نعمت با نان ،محل مدفوع کودکشان را پاک می کردند  تا اینکه کوهی از این نان ها جمع شده بود…

طولی که نکشید که بر اثر ناسپاسی و کفران نعمت، خداوند بر آنها غضب کرد و باران برآنها نبارید و کار به جایی کشید که برای همان نان ها یی که روز ی محل مدفوع کودکشان را پاک  می کردند، صف می کشیدند و آنها رادر بین خود با ترازو تقسیم می کردند »

منبع :بحارالنوار /جلد 14 /ص144