از امام باقر و امام صادق[ علیه السلام] سؤال کردند : مامردی را می بینیم که دارای عبادت و کوشش وخشوع است ولی عقیده به حق( و حقانیت امامت شما ) ندارد، آیا آن اعمال سودی برایش دارد ؟

حضرت فرمود :

ای ابا محمد! مثل ما اهل بیت، مثل آن خانواده ای است  که در بنی اسرائیل بودند، هیچ یک از آن ها نبودکه چهل شب( در راه عبادت) تلاش کند و دعا نماید مگر اینکه دعای او به اجابت می رسید

یکی از بنی اسرائیل چهل شب کوشش کرد  سپس دعا کرد ومستجاب نشد،  سراغ عیسی بن

مریم و از آنچه  برایش پیش آمده شکوه کرد، و خواست که ایشان برایش دعا کند. عیسی وضو

گرفت ونماز خواند و به درگاه خدا دعا کرد،  خداوند به او وحی کرد:

ای عیسی! بنده من از غیر دری که باید نزدم آید سراغ من آمده است،

او مرا می خواند  در حالیکه

در دل نسبت به  (پیامبری) تو تردید دارد.  بنابراین اگر آنقدر مرا بخواند

که گردنش قطع گردد وبند بند

انگشتانش بریزد دعایش را مستجاب نمی کنم… .

منبع:

سخنان قدسی/ موسسه امام هادی (ع) ص123