بازیگران حقیقی

و ما اصابکم من مصیبه فبما کسبت ایدیکم و یعفو عن کثیرا«سوره حشر ایه30»

خداوند در این آیه می فرماید:هر پیشامدی که برای شما می شود، بازتاب گناهان خود شماست.

اگر خدشه ای به انسان وارد می شود، یاقدم انسان می لغزد، جایی مشکل پیدامی کند ،درچاله ای می افتد، به او سنگی می خورد، به خاطرگناه یاخطایی است که مرتکب شده است.

یعنی این طور نیست که خدا ما را رها کند. زمان و پیشامدهای زمان انسان را ادب می کند. این است که فرمود: هر حادثه ای برای ما گنکارها پیش بیاید، بخاطر این است که خدا می خواهد گناه ما را پاک کند. درصد زیادی را هم خدا عفو می کند و می بخشد.

بحث، سر گنهکارهاست که خداگنهکارها را رها نمی کند. باگرفتاری، بیماری، پیشامدها، فشارهای روزگار، آن ها را تمیز و پاک می کند…

«خدایی که در دنیا جزای عمل شما را داد و بقیه آن را هم بخشید ،کریم تر از آن است که روز قیامت دوباره مواخذه کند.

افرادی که در دنیا با عقوبت و گرفتاری ها پاک می شوند، در آخرت دوباره خدای متعال آن ها را عذاب نخواهد کرد.

این بشارتی است از رسول اکرم(صلی الله علیه و اله و سلم)»

منبع:

امید به رحمت الهی/ حبیب الله فرح زاد/ص147و148

از علامه طباطبایی(قدس سره) نقل شده که :(روزی کنار درب مدرسه ای ایستاده بودم که مرحوم ایه الله  قاضی از انجا عبور می کرد، چون به من رسید،دست خود را بر روی شانه من گذاشت وفرمود:(ای فرزند!دنیا میخواهی،نماز شب بخوان،اخرت میخواهی نماز شب بخوان).

چرا موفق به نماز شب نمی شویم؟

شیخ صدوق از سلمان فارسی نقل میکند:

مردی نزد سلمان فارسی امد و گفت ای ابو عبد الله(کنیه سلمان فارسی است)من موفق نمی شوم نماز شب بخوانم سلمان در جوابش فرمود:در روز خدهی را معصیت نکن

شیخ صدوق روایت می کند،مردی نزد حضرت امیر المومنین علی (علیه السلام)امد وعرضه داشت:ای امیر المومنین من از نماز شب محرومم چه کنم؟ حضرت فرمود:تو کسی هستی که گناهانت تو را به بند کشیده است.

مرحوم کلینی نقل می کند : امام صادق (علیه السلام)فرمودند کسی که مرتکب گناه شود ازفیض نماز شب محروم خواهد شدزیرا نفوذ کار زشت درجان ادمی از نفوذکارد در گوشت بیشتر است.

منبع:

صراط سلوک«رهنمودهای اخلاقی-عرفانی و خاطراتی از حضرت استاد علامه حسن زاده آملی(دام عزه)»/علی محیطی/ص87

فاضل بستانی می گوید:از واعظی شنیدم که گفت در اخبار وارد شده وقتی کسی بر رسول خدا(صلی الله علیه و اله و سلم) صلوات فرستند خداوند از آن صلوات نوری عمودی می آفریند که یک نور در زمین وطرف دیگر آن بر آسمان است و بر آن عمودی هفتاد هزار ملک -که هرماکی هفتاد هزار دهان ودر هر دهان هفتاد هزار زبان با هر زبان به هفتاد هزار لغت تگلم میکند - نشسته هست و جمیع آن ملائکه با تمام آن زبان ها و نعمت ها تا روز قیامت برای صلوات فرستنده استغفارمیکنند

منبع:

فواید اسرار صلوات/ نادرمرادی پینوندی/ ص49

حجت الاسلام و المسلمین عباس نصیری فرد عضو کمیسیون سبک زندگی شورای انقلاب فرهنگی گفت: تا وقتی که نور معنوی “امام زمان (علیه السلام) در قلب هر انسان نفوذ پیدا نکند حالت انتظار اتفاق نخواهد افتاد.

وی ادامه داد: آمدن آن حضرت برای به کمال رسیدن مردم است، یعنی حالت انتظار تقویت کمال درونی برای بهره مندی از عنایات امام است. وقتی ما قلب خود را رذایل درونی و از صفت های زشت پاک کردیم، آنگاه پس از این عمل عنایت امام شامل حال ما خواهد شد و در این وضعیت تازه حالت انتظار شکل می گیرد.

رئیس اندیشکده راهبردی مطالعات “جهان” تصریح کرد: حالت انتظار یعنی اعتقاد به وجود غایبانه رهبری عادل، ظلم ستیز و بی نظیر است که وجود ایشان باعث پایداری و استقامت مومنان در امر دینداری می شود. همین امر ظلم دیگران بر ما را نیز کمرنگ خواهد نمود.

وی در ادامه صحبت های خود اظهار کرد: بعد از شکل گیری حالت انتظار در هر فرد، آن شخص به جان و مال دیگران تعدی نمی کند. اگر پست و مقامی داشته باشد از آن به عنوان یک طعمه بهره نمی برد.

این کارشناس علوم قرآنی یادآور شد: افرادی که از این ورطه دورند و به جان و مال مردم لطمه می زنند در خود حالت انتظار را به وجود نیاورده اند و نقش خود در اصلاح جامعه را به کل فراموش کرده اند و نمی دانند امکان دارد “امام زمان (علیه السلام)” هر لحظه ظهور فرمایند.

وی خاطرنشان کرد: هر شخصی می داند که در حکومت امام که به صورت ناگهانی ایجاد می شود، “امام زمان (علیه السلام)” می آیند تا جامعه را اصلاح کنند. بنابراین انتظار فرج در وجود انسان به منزله وجود نیرویی بازدارنده بسیار قوی است که از ارتکاب جرم در جامعه جلوگیری می کند.

منبع:

http://www.shahrekhabar.com/cultural/14806594201126

امام جواد(علیه السلام) می فرمایند:

هرگاه دونفر را مقایسه کنیم آنکه ادبش بیشتر باشد نزد خدا برتر است،

سوال شد یابن رسول الله(صلی الله علیه واله وسلم) ادب با مردم را می دانیم و برتری آن برایمان واضح است اما ادب با خدا چگونه است؟

امام(علیه السلام)فرمودند:قران را تلاوت کند آنگونه که نازل شده است، احادیث ما را روایت کند آن طور که ما گفته ایم و خدا را بخواند بدون اینکه از خدا طلبکار باشد(و خود را مدیون خداوند بداند) و روایت شده است خداوند متعال در بعضی کتاب های آسمانی اش می فرماید:

ای بنده من آیا سزاوار است وقتی بامن سخن می گویی به چپ و راست نگاه کنی در حالی که اگر بنده ای مثل خودت با تو سخن بگویدو اینگونه رفتار کند رهایش میکنی.

بنده من آیا این ادب است که وقتی با برادرت سخن گویی به او توجه کنی و چقدر ادب را رعایت نمائی اما با من اینگونه نباشی پس چه بد بنده ای باشد.

ادب حضرت ایوب(علیه السلام)

حضرت ایوب از روی ادب عرضه می دارد «ربه انی مسنی الضر و انت ارحم الراحمین» خدایا بلا و مشکلات به من روی آورده است و تو بخشنده ترین بخشندگانی. حضرت ایوب در این جمله از دو جهت ادب ورزیده است.

الف: نگفت:«انک امسستنی بالضر» خدایا تو مرا گرفتار بلا کرده ای (بلکه گفت بلا به من روی آوره است)

ب: نگفت ارحمنی،خدایا به من رحم کن بلکه به صورت کنایه گفت: خدایا تو بخشنده ترین بخشندگانی

و اینکه، اینگونه به صورت کنایه فرمود از این جهت بود که خواست مقام و مرتبه صبر در بلا را حفظ کرده باشد.

منبع:

برگرفته از کتاب صراط سلوک«رهنمود های اخلاقی-عرفانی و خاطراتی از حضرت استاد علامه حسن زاده آملی»/

نوشته علی محیطی/ص74و75