بازیگران حقیقی

اگر گفته شود دین اسلام، دین دانش و آموزش برای زندگی سعادتمندانه دنیوی و اخروی بشر است، سخنی ناحق، گفته نشده است. اهمیت علم ودانش در اسلام بقدری است که اولین کلمه ای که جبرئیل به پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله گفت؛ این بود: «اقرأ» (بخوان)!.

بی گمان ارزش انسان در آموزه های قرآنی به دانش است؛ از این روست که تسخیر فرشتگان و هستی، زمانی برای انسان شدنی شد که خداوند به انسان اسمای خویش را تعلیم داد و انسان به دانش اسمایی آگاه شد. این آگاهی هر چند به شکل آگاهی حضوری و شهودی است که از آن به دانش وجودی نیز تعبیر می شود؛ زیرا در جان و وجود انسان جای می گیرد و بخشی بلکه همه وجود وی را شکل می بخشد که در تعبیر مولوی:

ای برادر تو همه اندیشه ای مابقی جز استخوان و ریشه ای

به خوبی تبیین شده است. با این همه، دانشی دارای ارزش است که انسان را به مقام خودش بازگرداند و از مقام هبوط، به عروج رساند و صعود دوباره ای را از خاک به عرش افلاک برین تا عرش سدره المنتهی آغاز کند.

از اینروست که قرآن ارزش و اعتبار آدمی را به دانش اسمایی دانسته است که دانش، توانایی و ظرفیت به همه آن چیزهایی است که خداوند را به خداوندی متصف ساخته است.

آدمی با دانش اسمایی می تواند به کمال مطلق برسد. تفاوت اسما و صفات در خداوند با انسان در این است که اسما در خداوند عین ذات و ازلی و ابدی است و در انسان عین ذات نیست بلکه به شکلی عارض ذات و عنایت الاهی است. با این همه این انسان است که می تواند با دانش خویش به جایی برسد که کسی در هستی بدان دست نیافته است».

منبع:

www.beytoote.com/…/excerpts1-statements-cyrus.html

روزی در محفل درس و بحث سخن از ذکر خدا به میان آمد حضرت استاد معظم له علامه حسن زاده (دائم عزه)فرمودند :

سالی مهیای سفر بیت الله بودم ،برای خدا حافظی و اخذ رهنمود به محضر مقدس حضرت استاد علامه طباطبایی مشرف شدم ،درب منزل را زدم ،آقا پشت در آمدند عرضه داشتم مهیای سفر بیت الله الحرام هستم سفارشی بفرمائید ؟

جناب علامه طباطبایی همین طور که دستایش را به درب حیاط زده بودند فرمودند

به یاد خدا باش که فرمود:«فَاذکُرُوِنی اُذکُرکُم»..

منبع:

البقرة(2):125

عبد الله بن یحیی می گوید: به محضر علی (علیه السلام) مشرف شدم وهنگامی که خواستم بر روی

تخت بنشینم پایه اش شکست و بر روی زمین افتادم و سرم آسیب دید .

حضرت علی (علیه السلام) فرمودند : شکر خداوند را که کفاره گناهان شیعیان ما را در دنیا قرار داد تا

همین جا پاک شوند .

عبدالله می گوید: عرض کردم :چه گناهی کرده ام که شکسته شدن سرم کفاره آن باشد؟

حضرت فرمود:وقتی که نشستی« بسم الله» نگفتی.

منبع : حکایت و حکمت/حسین دیلمی ص20

یکی از ویژگیهای مرحوم علامه طباطبایی دائم الذکر بودن ایشان بود حتی نقل شده است:

در اواخر عمر که دچار کسالت شدید و عصبی بودند حتی نزدیکان را نمی شناختن و از خورد و خوراک غافل بودند یعنی اگر لیوان آب یا ظرف غذا را به دستش می دادند تا نمی گفتند ،بخور ،نمی خورد ولی در همان حال ذکر می گفتند و به یاد خدا بود و گویی در عالم دیگر است .در لحظات آخر عمرش یکی از شاگردان خصوصی علامه میگوید :از ایشان پرسیدم چه کنم در نماز به یاد خدا باشم و حضور قلب داشته باشم ؟برای شنیدن بیانات استاد ،گوشم را نزدیک دهانش بردم . چند بار فرموند :توجه ،مراقبه توجه ،مراقبه به یاد خدا باش و خدا را فراموش نکن ..

منبع:

جرعه های جانبخش /ص355

ابن رومان از علی بن ابیطالب (علیه السلام )روایت کرده که آن حضرت فرمودند :«وقتی که منادی از آسمان نداددهند که به تحقیق حق با آل محمد (صل الله علیه واله وسلم )است در این ایام نام حضرت مهدی (علیه السلام )بر سر زبان ها می افتد و جهان مالا مال از نام آن حضرت می شود به گونه ای که از غیر او ذکری به میان نمی آید.»

منبع :

همان /ص416