بازیگران حقیقی

برادرم قدم اول در سلوك توبه و پاكى از گناه و دورى از گفتار ناپاك ، و كردار و انديشه هاى ناشايسته و خوى هاى نكوهيده است ، در كلام خداى غفور و رحيم نيكو تدبر كن كه فرمود (( ان الله يحب التوابين و يحب المتطهرين )) - سعى كن تا محبوب كردگار شوى و به قول شيخ عارف شبسترى :

موانع تا نگردانى ز خود دور درون خانه دل نايدت نور
موانع چون در اين عالم چهار است طهارت كردن از وى هم چهار است
نخستين پاكى از احداث و انجاس دوم از معصيت و ز شر وسواس
سيم پاكى ز اخلاق زميمه است كه با وى آدمى همچون بهيمه است
چهارم پاكى سر است از غير كه اينجا منتهى مى گرددش سير

منبع:تازیانه سلوک/ج1

علامه حسن زاده آملی (حفظه الله) می فرمایند: 
باید انسان یک مقدار زیاده بر معمول تقلیل غذا و استراحت بکند تا جنبه حیوانیت کمتر، و روحانیت قوت بگیرد، و میزان آنها را هم چنین فرمود: که انسان اولا روز و شب زیاده از دو مرتبه غذا نخورد حتى تنقل مابین الغذائین نکند.

ثانیا هر وقت غذا مى خورد باید مثلا یک ساعت بعد از گرسنگى بخورد، و آن قدر بخورد که تمام سیر نشود، این در کم غذا.

و اما کیفش باید غیر از آداب معروفه ، گوشت زیاد نخورد، به این معنى که شب و روز هر دو نخورد، و در هر هفته دو سه دفعه هر دو را یعنى هم روز و هم شب را ترک کند، و یکى هم اگر بتواند للتکلیف نخورد، و لامحاله آجیل خور نباشد و اگر احیانا وقتى نفسش زیاد مطالبه آجیل کرد استخاره کند. و اگر بتواند روزه هاى سه روزه هر ماه را ترک نکند.

و اما تقلیل خواب مى فرمودند شبانه روز شش ساعت بخوابد. و البته در حفظ لسان و مجانبت اهل غفلت اهتمام زیاد نماید. اینها در تقلیل حیوانیت کفایت مى کند.

و اما تقویت روحانیت : اولا دائما باید هم و حزن قلبى به جهت عدم وصول به مطلوب داشته باشد. ثانیا تا مى تواند ذکر و فکر را ترک نکند که این دو جناح سیر آسمان معرفت است . در ذکر عمده سفارش اذکار صبح و شام اهم آنها که در اخبار وارد شده .

و اهم تعقیبات صلوات و عمده تر ذکر وقت خواب که در اخبار ماءثور است ، لاسیما متطهرا در حال ذکر به خواب رود. و شب خیزى مى فرمودند زمستان ها سه ساعت ، تابستان ها یک ساعت و نیم . و مى فرمودند که در سجده ذکر یونسیه یعنى در مداومت آن که شبانه روزى ترک نشود، هر چه زیادتر توانست کردن اثرش زیادتر، اقل اقل آن چهارصد مرتبه است خیلى اثرها دیده ام .

بنده خود هم تجربه کرده ام چند نفر هم مدعى تجربه اند. یکى هم قرآن که خوانده مى شود به قصد هدیه حضرت ختمى مرتبت صلوات الله علیه و آله خوانده شود.

در آسمان معرفت ، ص 109، 108

منبع:

کتاب «پندهاى حکیمانه علامه حسن زاده آملى»

علی‌اكبر (علیه السلام) «ناز» جوانی را با «نیاز» به پروردگار همراه كرد و بدین‌گونه صورت زیبا را با سیرت دل‌ربا در آمیخت. او خداوندگار ادب بود، و شور و طراوت جوانی، هرگز وی را از دایره ادب، به ویژه در برابر پدر، خارج نكرد.
این آموزگار جوان، رمز مانایی و جاودانگی را به جوانان آموخت: حق محوری، ادب و فروتنی. ادبش در برابر پدر، تنها به دلیل روابط عاطفی نبود؛ بلكه پدر را امام و مقتدای خویش می‌دانست. پدر نیز فقط بدان سبب كه علی فرزند او بود، بدو عشق نمی‌ورزید؛ بلكه او را جوانی نجیب، پاك‌دامن و پرهیزكار می‌دید و ازاین‌رو، او را گرامی می‌داشت. گرچه هیچ پدری نمی‌تواند حسین (علیه السلام) باشد، و هیچ جوانی علی‌اكبر (علیه السلام) ؛

راه حسینی بودن و علی‌اكبر گونه بودن، به روی همه پدران و پسران باز است.

منبع:

http://www.tebyan.net/newindex.aspx?pid=934&articleID=715424

افرادی را انتخاب کنید که متعهد به اسلام. شرقی و غربی نباشند، بر صراط مستقیم انسانیت و اسلامیت باشند.

دنبال این باشید که یک نفر صد در صد مکتبی، اسلامی، در خط اسلام، برای ریاست جمهور انتخاب کنید.

[توجه داشته باشند رئیس جمهور و وکلاء مجلس از طبقه ای باشند که محرومیت و مظلومیت مستضعفان و

محرومان جامعه را لمس نموده و در فکر رفاه آنان باشند، نه از سرمایه داران و زمین خواران و صدر نشینان مرفه و

غرق در لذات و شهوات که تلخی محرومیت و رنج گرسنگان و پا برهن گان را نمی توانند بفهمند.]

من متواضعانه از شما می خواهم که حتی الامکان در انتخاب اشخاص باهم موافقت نمایید اشخاص اسلامی، متعهد،غیر

منحرف از صراط مستقیم الهی را در نظر بگیرید.

منبع:

انتخابات و مجلس در کلام و پیام امام خمینی [ره]/موسسه و نشر آثار امام خمینی [ره]/ص234-235

 همه در انتظار نام گذارى اولین فرزند امام حسین‏ علیه السلام لحظه شمارى مى‏ کنند. پدر اما در یاد مظلومى است که در کعبه ولادت یافت و خدا نامش را على گذاشت. این است که مى‏ فرماید: «خدا هر پسرى به من عنایت کند نامش را على خواهم گذاشت».

 این گونه نام «على» و کُنیه «ابوالحسن» براى نور چشمى حسین‏ علیه السلام انتخاب شد. اکنون همه او را «على» صدا مى‏ زدند و با هر ندایى نام على بن ابى‏ طالب‏ علیهما السلام در دلها زنده مى‏ شد.

پنج سال بعد فرزند دوم امام حسین‏ علیه السلام به دنیا آمد که بار دیگر نام «على» براى او انتخاب شد، و او امام زین العابدین ‏علیه السلام بود. بعد از آن سال‏هاى دیگرى گذشت تا کوچکترین پسر حسین‏ علیه السلام شش ماه قبل از عاشورا به دنیا آمد و او را هم «على» نام نهادند.

 اکنون سه «على» در خانه امام حسین‏ علیه السلام بودند: على بزرگتر، على وسط، على کوچکتر. این بود که لقب «على اکبر» براى آن حضرت انتخاب شد، و «على اوسط» و «على اصغر» به دو برادر دیگر لقب داده شد.

السَّلامُ عَلى اَوَّلِ قَتیلٍ مِنْ نَسْلِ خَیْرِ سَلیلٍ مِنْ نَسْلِ اِبْراهیمِ الْخَلیلِ

سلام بر اولین شهید از نسل بهترین فرزند از نسل حضرت ابراهیم ‏علیه السلام.

(زیارت نامه حضرت علی اکبر صلوات الله علیه)

منابع
امالى صدوق: مجلس 30
کامل الزیارات: ص 240
الفصول المهمة: ص209
نور الابصار: ص194