بازیگران حقیقی

بزرگترین وظیفه‌ى منتظران امام زمان این است که از لحاظ معنوى و اخلاقى و عملى و پیوندهاى دینى و اعتقادى و عاطفى با مؤمنین و همچنین براى پنجه درافکندن با زورگویان، خود را آماده کنند. کسانى که در دوران دفاع مقدس، سر از پا نشناخته در صفوف دفاع مقدس شرکت مى‌کردند، منتظران حقیقى بودند. کسى که وقتى کشور اسلامى مورد تهدید دشمن است، آماده‌ى دفاع از ارزشها و میهن اسلامى و پرچم برافراشته‌ى اسلام است، مى‌تواند ادعا کند که اگر امام زمان بیاید، پشت سر آن حضرت در میدانهاى خطر قدم خواهد گذاشت. اما کسانى که در مقابل خطر، انحراف و چرب و شیرین دنیا خود را مى‌بازند و زانوانشان سست مى‌شود؛ کسانى که براى مطامع شخصى خود حاضر نیستند حرکتى که مطامع آنها را به خطر مى‌اندازد، انجام دهند؛ اینها چطور مى‌توانند منتظر امام زمان به حساب آیند؟ کسى که در انتظار آن مصلح بزرگ است، باید در خود زمینه‌هاى صلاح را آماده سازد و کارى کند که بتواند براى تحقق صلاح بایستد.

منبع:

دیدار اقشار مختلف مردم به مناسبت نیمه‌ى شعبان در مصلاى تهران 30/07/1381

انتظار یعنی قانع شدن،

قبول  نکردن وضع موجود زندگی انسان وتلاش برای رسیدن به وضع مطلوب،

که مسلم است این وضع مطلوب با دست قدرتمند ولی خدا،

حضرت حجت بن الحسن،مهدی صاحب زمان (صلوات الله علیه وعجل الله فرجه وارواحنا فدا)تحقق پیدا خواهد کرد.

منبع :

هفت آسمان جوانی،حاج شیخ محمدص 4

مرحوم سید بن طاووس(قدس سره) می فرماید: در یک سحرگاه در سرداب مطهر از حضرت صاحب الامر

ارواحنا فداه این مناجات را شنیدم که می فرمود:

«خدایا؛ شیعیان ما را از شعاع نور ما و بقیه طینت ما خلق کرده ای، آنها گناهان زیادی را با اتکا بر محبت به

ما و ولایت ما کرده اند، اگر گناهان آن ها گناهی است که در ارتباط با توست از آن ها بگذر که ما را راضی

کرده ای و آنچه از گناهان آن ها که در ارتباط با خودشان است، خودت بین آن ها را اصلاح کن و از خمسی که

حق ماست به آنها بده تا راضی شوند و آنها را از آتش جهنم نجات بده و آنان را با دشمنان ما در خشم و

جمع نفرما.»

منبع:

توجهات ولی عصر به علما و مراجع تقلید/عبدالرحمن باقر زاده آملی/22

اخلاص،پاکیزه کردن عمل از هر گونه آلودگی به غیر خداست وانسان مخلص،در انجام عمل محرکی غیر از خداوند ندارد،فقط قصد تقرب به خداست که او را به کار وا می دارد و بس این حالت،مقام بسیار بزرگی است وکسی می تواند ،به آن برسد که غرق در محبت خدا باسد، به حدی که در دلش برای محبت های  دنیایی،جایی نبوده و اگر از خوراک ، پوشاک، مسکن و سایر امور مادی استفاده می کند، بخاطر لذت بردن از آنها نباشد، بلکه بخاطر آن باشد که نیروی بیشتری برای عبادت خدا، بدست آورد

حال چه کنیم که به این درجه از اخلاص برسیم؟

در سخنان پیشوایان معصوم، راه هایی برای رسیدن به اخلاص بیان شده که به اختصار ذکر میکنیم

الف) قطع طمع از غیر خدا

امام باقر دراین باره می فرمایند: بنده، پرستشگر واقعی خدا نمی شود، مگر آنکه از همه مخلوقات بریده و به او بپیوندد،

آنگاه خداوند می فرمایند: این عمل خالص برای من است و به کرمش آن را می پذیرد.

ب) افزودن بر علم و یقین

حضرت علی در این باره فرمودند: اخلاص عمل، ثمره و میوه علم است

ج) کم کردن آرزو ها

امیر المومنین در این زمینه فرمودند: آرزو ها را کم کن، تا اعمالت خالص گردد

د) پرهیز از گناه و هوی نفس

پیامبر اکرم در این باره فرمودند: دوری کردن از کارهای حرام کمال اخلاص است

منبع:

اخلاق عبادی/علی اضغر الهامی نیا، غلام عباس طاهر زاده/ص47و48

می خواستند نور خدا را با دهان ناپاک شان خاموش کنند. قتل دوازدهمین جانشین رسول خدا در ذهنشان

جولان داشت. خلیفه بودند دیگر، آن هم از نوع عباسی اش.

و اللهمُتِمَّ نَوره…«ولی، خدا نور خود را کامل می کند هر چند کافران خوش نداشته باشند.» 

همان هم شد، ولادت آن حضرت پنهانی بود.

منبع:

امام روزگار ما /محمد میری/ص19