دلم خیلی گرفته بود…

مدتها ک نه ولی یه ماه میشد ک دوریش آزارم میداد از اون طرفم خودم و کارام باعث این فاصله شد…راستشو بخواهید چند باری بهش قول دادم ک خیانتی در حقش نکنم دل ب چیزی ک دلش راضی نیست نبندم 

حتی جلوش عهدم بستم 

اما یه دفعه ک خودمو پیدا کردم و بخودم اومدم شب امامت مولام علی ع بود …اسم امیرالمومنین ع  ک میاد چ جشن باشه چ نباشه ما ک چشامون برا مظلومیتش میباره و دلمون خون …دلم شکست 

خیلی …گفتم خدایا این در غیبی ک میگی نشونم بده 

یعنی واقعا اونیکه باهاش عهد بستم ک امام رضا ع بودن دیگه نمیخوان منو؟برام خیلی سخت بود یه همچین سایه ای از سرم برداشته شه …حتی فکر شم داغون میکرد

حالم بدتر و بدتر شد

واسه خودم متاسف شدم ک جواب امام زمان ع چی بدم 

بلند شدم سلام بدم ب آقا ادب کنم  

دلم شکس 

گفتم همه میگن شما رئوفی 

نشونم بده 

یه نشونه ای بده 

اومدم خونه 

تو فاصله کمتر از ده دقیقه با همون 

لباسا راهی مشهدالرضا ع شدم 

خیلی خیلی شرمنده ام 

یکی هست 

یکی ک چی بگم 

یه اهل بیتی هستن 

که مدام دنبالمونن 

و دعامون میکنن

آرزو میکنم هیچ وقت هیچ کس تو زندگیش شرمنده نباشه 

اگر حجاب ظهورت وجود تار من است 

خدا کند که بمیرم چرااااا نمیایی؟؟؟

دلنوشته/العبد