روزی از دوست مهندسم پرسیدم: برای قیامت چه می کنی؟ چیزی گفت که به حال او غبطه خوردم.
او گفت: هر پانزده روز ماشینی کرایه می کنم و بچه های یتیم را به پارک بازی می برم وبرایشان بستنی می خرم و پس از تفریحی چند ساعته بر می گردیم ، من این کار را به حساب قیامتم گذاشته ام.

منبع:
حکایت و حکت/حسین دیلمی /ص162